Yaşamanın Bedeli Şiiri - Mustafa Seçkin ...

Hava soğuk, biraz kırgın sokaklar...
Kafamda belli belirsiz uğultular...
Düşünmekteyim bir çok şeyi.
Kendimi veyahut yaşanmayan onca şeyi
Güldüğüm yerler, ağladığım sokaklar...
Hatırlatıyor kim olduğumu belki de bunlar.

Biraz daha indim derine yanıtları bulayım diye
Gittikçe en dibe indim sandım,
Asla yakın değilken bile...
Ne oluyordu, kimdim ben?
Düşündüm içimdeki benle.
Biraz sustum, bıraktım kendimi sessizliğe.

Bozmak lazımdı bu dengeyi.
Bırakmamak, belki de çırpınmak...
Sanki hayatımın son anı gibi,
Ama içimde suskunların en beteri.
Bitti mi bütün her şey, rahat mıydım artık?
Sonra öğrendim, buymuş yaşamanın en acı bedeli.