Yaşamam yokluğunu Şiiri - Orhan Özçelik

Geçse de mevsimler bir bir avuçlarımdan,
Yansa da gözlerim her gün yokluğundan.
Kaybolup gitse de gözlerin bakışlarımdan,
Unutmam seni meleğim,yaşamam yokluğunu.

Şimdi çok uzakta olsan da ellerimden,
Kan olup aksan da her gece yüreğimden.
Ellerimi kesseler koparsalar bileğimden,
Unutmam seni meleğim,yaşamam yokluğunu.

Dolansa da adım her gün divane gibi dillerde,
Mecnun misalı çatlasa dudaklarım çöllerde.
Unuturum kendimi bazen en olmadık bir yerde,
Unutmam seni meleğim,yaşamam yokluğunu.

Her güne seninle başlarım,içimde seni yaşarım,
Hani olmaz ya,bir gün seni anmaz olsa dudağım.
Seni unutan yüreği acımam,yerinden söker atarım,
Unutmam seni meleğim,yaşamam yokluğunu.

Senin yoluna kaderim dedim,durmam giderim,
Önümde duramaz,her günüm zehir olsa da içerim.
Her şey bir yana derim,her şeyden vaz geçerim,
Unutmam seni meleğim,yaşamam yokluğunu.