Yaşamalıyım Sevdamı Seninle / ss-9

Mavi göklerimin şen meleği;
gönül bahçelerimin sarhoş kokulu çiçeği..
Yitmiş yıllarımı kazandıranım,
gönlümün mabedinde anıt gibi duranım...
Hammaddesi canımın,
gerçek olmayacak düşüm,
çingene sevdam benim.

Kuşların cıvıl cıvıl öttüğü;
kırçiçeklerinin, yabangüllerinin renklendirdiği;
pınarlarında suların buz gibi, şırıl, şırıl aktığı;
ve yalnızca baharların yaşandığı
bir alemde,
yaşamalıyım sevdamı seninle.

Karlı sıradağların peş, peşe göründüğü;
yüksek bir tepenin üzerinde
kızılderililer gibi;
ağaçlardan, sazlıklardan, kendi ellerimizle yaptığımız bir kulübemiz olmalı;
teknolojiden, bilimden, fenden, tüm kirliliklerden, pisliklerden uzak,
doğanın göbeğinde, doğanın parçası olarak,
yaşamalıyım sevdamı çingenece...

Boyumuzu aşan, rüzgarlarla deniz gibi dalgalanan,
rengarenk otlar arasında saklambaç oynamalıyız.
Rüzgarda uçuşan saçlarım, savrulan eteklerim,
kahve buğusu gözlerim, çocuksu tavrımla
kovalamalıyım seni düzlüklerde, tepeliklerde.
Yakalanmalısın bana kendi isteğinle;
alt, alta; üst, üste yuvarlanmalıyız yatağımız yeşilliklerde....
Yoruluduğumda, üşüyen bir güvercin gibi sokulmalıyım koynuna..
Başımı göğsüne koyunca sarmalısın beni sıkıca
yabanların tehlikelerinden sakınarak..
Okşamalısın saçlarımı, ellerimi...
Ağzımda kalan yarım sevda sözcükleriyle,
mutlu; sevgi ve güven içinde,
dudaklarımda gülücüklerle
uyumalıyım kollarında...

Sonsuza dek
yaşamalıyım sevdamı çingenece
böylece,
böyle bir yerde...

Desem ki,
'ben böyle bir yer biliyorum, hadi gel, kaçalım seninle..
Orada yaşayalım ömrümüzce'...
Tamam sevdiğim,
ne diyeceğini biliyorum.
'Gidemem ben' diyeceksin.
'Bin engel var' diyeceksin.
Onun için sen sus!
Bozma büyüyü,
bozma düşümü..
Sen söyleme,
hiçbir şey söyleme....

(sen söyleme-9)
11/09/2004