daha hala umut varken
içimin karanlığını aydınlatan
sönmeye yüztutmuş, titrek bir alev gibi
şimdi artık sönmemelisin.
kelimelerin yüzüme yansıtıyor seni
bana bakıyorsun ama yüzün görünmüyor
konuşuyorsun ama sesin duyulmuyor
hiç bilmediğim, görmediğim, duymadığım bir sen,
içimde, kalbimin bir köşesinde
nereden, nasıl geldiği bilinmez
ufacık, yeşermiş bir fidan gibi
şimdi artık yaşamalısın...
Kayıt Tarihi : 9.8.2006 17:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)