Yaşamalı Şiiri - Şule Altundağ

Maviliğin içinde
Kaybolan minare
Öylece bembeyaz
Bir sütun halinde
Duruyor
akıtmadan
gökyüzünü
Çatılar yalnız ve fısıldayan
birer gölge
Minarenin üşüyen tepesinde hilal gibi yalnızım
Bu sonsuz mavilik kadar gamsız
Bütün ışıklar yanarken her yer karanlık
Bu çocuklar ne arar apartman köşelerinde?
Sonsuz mavi her gün doğup her gün batar
Bana mı inat?
Ne soğuk kesiyor alnımı ne sıcak
Bir kuş kadar
Özgür olamadan olmayacak
Derin mavilikler içinde daha
Kaç ömür yutulacak?
İşte çaktı bir ışık ortasında
Bozdu doğallığını mavinin
Tahminim burada insan yaşayacak
Bozacak, dağıtacak
Her gün doğup her gün batan kaderlere inat
Burada insan yaşayacak
Vicdan bir bıçak gibi kesecek alınları
Burada insan yaşayacak
Kibirsiz ve tutarsız
Zamanı taşıyacak
İnsan yaşayacak
yaşamalı
yaşayacak