Yaşamaktı Hani Şiiri - Ulvi Koçu

'intihar etmiş bir çocuğa...'

En güzeli yaşamaktı hani
Avuçlayarak güzelim gökyüzünü...
Haykırırcasına toprağa
Derin, uğultulu,
Gizem dolu büyüleri uğurlayarak…

En güzeli yaşamaktı hani
Öyle dememiş miydi annen?
Bir kış günü hazırlarken seni okula
Kahvaltında yarım ekmek yumurta,
Bir bardak çay,
Önlüğün, yakan, su kabın…
Çocuktun daha
İlkokul bilmem kaç
Cebinde mendil
Cebinde ince tarak
İple çekiyordun büyümeyi
Okulunu bitirip pilot olacaktın
Gözün annen idi,
Kulağın annen…
Düşlerdeyse kırmızı plastik top…

En güzeli yaşamaktı hani
Bir çocuk edasıyla,
Aşındırarak karasularını
Ya da uyanıp coşkuyla
Gün ışıklarında kaybolarak…

Hatırlarım çocuktun
Masallarla kurardın dünyanı
Sayfalara resimler yapardın
Dinlenmeden koşar,
Uslanmadan ağlardın…
Saydığın sokaklarla,
Eşit, demokratik ülkeler kurardın…

En güzeli yaşamaktı hani
Öyle öğretmemiş miydi annen?
Ne çabuk büyüdün
Ne çabuk unuttun hepsini
Dinlemedin sözünü annenin,
Aldırış etmeden yaşamaya
Sorgusuzca attın bedenini,
O amansız uçurumlara…