Yaşamaktan yoruldum Şiiri - Erhan Ünlü

Yoruldum !
Yaşamaktan yoruldum
Sensizlikten yoruldum
Sensiz olan dünyadan yoruldum
Seninle doğmayan günü neyleyeyim.
İki yüzlü insanlardan
Samimiyetsiz sevgilerden
Kana susamış
Cellatlardan yoruldum.
Yaşamaktan haz almıyorum artık
Yaşamak ağır geliyor
Boynuma asılmış kement gibi
Yaşamaktan yoruldum.
Akraba dediğin ; hain
Komşu dediğin ; merhametsiz
Kimsenin Kimseye bir merhaba demediği
Bu dünyadan soğudum.
Neden vicdan yok ?
Merhametten uzaklar insanlar.
Bir başımayım işte
Koca dünyada
Onca kalabalıkta yalnızım.
Güzellik dururken
Neden kötülük ?
İyilik dururken
Neden zalimlik ?
Sevgi dururken
Bu sevgisizlik neden ?
Mutluluk neden paylaşılmıyor ?
Bu zulüm niye ?
Neyi
Niçin paylaşamadik ?
Bu sorulara
Cevap aramaktan yoruldum .
Her şeyim yarım kaldı
Sevgim
Sevgilim
Ben yarım kaldım.
Neden bir hiç uğruna terk edildim ?
Heveslerim
Arzularım
Düşlerim
Boğazıma takılı kaldı .
Böyle yaşam mı olur ,?
Ömrümde yarım kalacak.
Dertleri
Acıları
İçime atmaktan
İçim dert deryası oldu .
Yoruldum
Herşeyden
Herkesten.
Sana doya doya sarılmamaktan yoruldum.
Ağzından çıkmayan güzel cümleleri
Duymamaktan yoruldum.
Sevinçlerim yok benim artık
Mutluluklarım olmadı -olmayacakta
Yaşama hevesiyle
Büyüdüğümüz bu dünyada
Şimdi bütün umutlarımın kanadı kırık
Yitirdim yaşama dair
Ne kadar umut varsa.
Yaşamak bile istemiyorum artık .
Hiç bir şeye kırgın değilim
Sadece
Tek sana kırgınım sevgili.
"İnsan sevdiğine kırılırmış "yar
Yoruldum böyle gizli saklı yaşamaktan.
Çok yorgunum !
Yaşamak bana ağır geliyor
Dünyanın böyle olduğunu
Biliyordun anne !
Niye doğurdun ki beni ,?
Neyin kurbanıydım ben ?
Hangi gecenin zevki
Hangi günün mutluluğuydu ?
Ama anne ,
Ben doğduğuma binpişmanim
Yoruldum anne
Bildiğin gibi değil
Sen yine de ;
Hep hakkını helal et
Güzel annem ..