Yaşamaktan Vazgeçmişiz Biz Şiiri - Kerem ...

Telaşım yetişmeye çalışma çabamdır meyhaneye
Köşedeki masada oturur bekler yalnızlığım
Susar elinde kadehi önünde mezesiyle
Tek kelime etmez bazense hiç dinlemez
Ama sıkılıp sen gibi terketmez
Koşuşturmam bu yüzdendir yalnızlığıma yetişmeye.
Gün doğana kadar gelir gider garson
Önümüzden iki şişe alır dört şişe bırakır
Her ne kadar sığmayıp köpürse de içimiz
Daha da dalgalandırırız içimizdeki denizi
Dur deme daha çok var sabahın gelmesine.
Devir gitsin tüm kadehleri,diz katarlar gibi
Katar içindeki yolcular olsun her bir damla
Sevdiklerimizin yalanlarıyla bu kadar zehirlenmişken
Vakit bırakmadan boğulmuşuz yüreğimizdeki kanda.
Derin derin çektiğimiz sigaramızın dumanıyla
Dolup taşar öfkemiz,peşine şişer ciğerlerimiz
Ölüme koşarız mesafesi belli olmayan bu maratonda
Ne korkarız ölümden ne de geri çekiliriz
Hayat denilen bu sahte mutluluğun içinde
Önce kendimizden,sonra kimselere zarar vermeden
Acımızı içimize gömüp yaşamaktan vazgeçmişiz biz.