Yaşamaktan anlayanlara / Yürü s e m...

| acıya, bana acıman, acıyorum |

küçük sözlerim var
öptüğüm yanağına
kulağını daya
kuş öpücüğü dudağımda

etimi fizana sür
özlemenin siparişidir kavuşmak
saçların siyah
hani yağmur yağsa
çöllerim gül açacak
yüreğim sabırdan kanayacak

aç iklim
yedi kat gök
ve yediverenler
dizlerime değdiler

| söylerdim çocuk duaları en saf |

yürüsem
gün biter içimde
kalamam
iz tutmaz gözlerim
yol bulamaz
geç’e kalmış kırlangıç hüzünlerim

gitme vaktini söyler
akşamın çıkardığı ses
çeperim yıkılır sesin çapınca
uzanmışım eline
boylu boyunca
sarmala
saçım değsin alnına

| ömürle sınanıyor insan..mektupla..duruşuyla
artmıyor başkası..kendi dolmuyor..sınıyor
anlattığım kadar geride kalıyor.. kendimi
kandırmıyorum..atarım aşağıya tutarım kendimi yalanıyla
mektup karalıyorum..karaladıkça açılıyorum
sen de denize ben diyeyim içime, ne efendi
ne köle sakladım kendime..aldırmıyorum şehrin gündüzüne
dalıyorum..iç raflarıma diziyorum hayflarımı*
kendimi bekliyorum.. unuttum çiçek açan baharı
büyüyünce yazacağım insanların niye ağladığını |

yüzüm boğulur buralarda
kar yağınca
sancır el
sancır ayak
ateş yaklaşınca

acıkmışım sesine
bin hayal
bin oruç
konuş...

11.11.2004

*keşkeler