Yaşamaktan Anladığımız

Köhne ve paslanmış ruhların aynasında,
Sinsice görünen bir yalandır, yaşamak.
İstesede ne kadar var olabiliyor insan?
Dört yanımızda büyürken umutlar,
Zamanın yenilmez savaşçıları kim?
Doyulmaz bir serinlikle içmek yaşam pınarlarından;
Yaşamı ebedi kılacak tarihi yazgıları silmek kader yolundan...
Nereye kadar bu ölümsüzlük heyecanı?
Bu hiç ölmeyecekmiş gibi yaşam?

Sevgilerimiz var oysa ellerimizde,
Yaşamı tanıdık bir gerçek kılan.
Henüz yolcusu değiliz siyahın ve gözyaşının.
Boy boy sevdalarımız var
İnsanlıktan ve kardeşlikten çoğalan.
Aydınlanıyor sonu karanlık yaşamlar
Gençliğin ölümsüz heyecanından.
İşte anladığımız budur yaşamdan.

Kandan ve şaraptan damıtılmış,
Felaket maceralarını tanımaz bedenlerimiz.
Yaşamdan anladığımız gibi severiz,
Anladığımız kadar severiz yaşamı.
Bitmez bir umuttur,
Sevginin devrim heyecanı.

Ölümsüzlüğü aramak, tutsaklıksa eğer yaşamdan;
Ölümlülerin sevgisine de var mısınız?