Değişen bir şey yoktu
Ölüm ile yaşam
Birbiri ardına kayan
Yıldızlar kadar yakındı
Pişmanlıklara yer yoktu
Kuruyan pınarlardan
Damlamayan sular
Bir çiçeğin kurdu olmamalıydı
Belki pişmandık
Anlaşamıyorduk
Birbirimiz için yaratıldığımızı
Biliyorduk da anlatamıyorduk
Gecelerin en karanlık yerinde yaşıyorduk
İstesek de
Görünmüyordu varlığımız hikayelerde
Günlerin getirdikleri
Kendiliğinden kayboluyordu
Çiçeklerle gelen bahar yeşile
Bulutlar toprağa karışıyordu
O topraklar ki
Gizemli yaşamalara doygun
Gelip geçici
Sanaldı yaşamlar
Toprağın mayası ölüm kadar
Kayıt Tarihi : 5.12.2016 17:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Talat Akıncıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/12/05/yasamaksa-18.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!