Yaşamak Yalan Belki Şiiri - Yüksel Bey

Yaşamak ne zor şeymiş
Hasretler eşiğinde bir soğuk zincir vedalar
Gündüzler gecemsi, geceler acımsı
Yoksun şiirlerin kucağında bir buruk tat elvedalar
Yağmurlar bulutların saklısı
Susuyorum sırrında.

Sürgün zamanların ocağında yuva kurmuş hayaller
Gözlerim düşüyor yüreğime
Siyah yaz akşamları yanık sözlerde yine
Düşlerine sığınıyor boynu bükük kalbim
Üşüyorum hüznünde.

Hayatın sancısında bir derin yara, talan sevdalar
Sönmüş yanardağ misali
Viran olmuş, güneşin öptüğü mühür bakışlar
Susmuş şarkıların nağmelerine sıratı kurmuş
Kor ateşten duygular
Özlem özlem içiyorum dağ serinliğini
Eriyorum döşünde.

Bir kaç damla tutkuyla erimiş hep vuslatlar
Asil gece büyüsüne sarınmış
Ay düşüyor
Acımasızca güz hüznünü yine kuşanmış
Anadan üryan şimdi su gibi geçen yıllar
Hasret yangınlarında kor kar ayazı anılar
Kadehe vurgun şarap gibi
Siniyorum gizinde.

Asi rüzgarlarda yaprağımdan süzülüyor şimdi damlalar
Sessizce fısıldıyor yağan yağmura
Gülüşlerimi geri ver
Gönlümün sarp kayaları özlem özlem yaz bahara
Çocuksu bakışlara gizlenmiş bir çift ıslak göz
Ömür zindanları arzuların kucağında
Susmaların yargısında ki infazım
Şimdi müebbet gözyaşlarımda
Yaşamak yalan belki
Düşüyorum gönlümde.