Yalnız doğmuşum.
Altmış dört yıl önce...
Bir kerelik doğmuşum...
Babam sevinmiş...
Annem sevincinden ağlamış...
Altmış dört yıl...
Rüya gibi...
Yalnız öleceğim...
Biliyorum...
Bir kerelik öleceğim...
Biliyorum...
Ne sevinecek babam var,
Ne de ağlayacak annem...
Üzülüyorum...
Altmış dört yıl...
Ne tad aldım, ne de lezzet...
Üzülmeden sevinmemişim...
Ağlamadan gülmemişim...
Yaşamak, ya da yaşamamak...
En iyisi hiç doğmamak...Ş. Kadan
Şakir KadanKayıt Tarihi : 24.6.2019 18:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!