Savaşlar, yaşamak ve özgürlük (hürriyet) haklarına dayanmıyorlarsa, iğrenç birer cinayetten ibarettirler.
Cinayetlerin zaferleri olmaz, olamaz!..
İnsanı, çoğaltarak mı değersizleştirdiler? Yoksa onu değersizleştirerek mi çoğalttılar? Oysa insan, her zaman ve her koşulda değerlidir.
Terör, hiçbir gerekçe ile haklı görülemez! O teröre bilerek sebep olanlar da. Haksız yere saldırı veya işgale uğrayanın, her zaman direnme ve savunma hakkı vardır.
İnsanın çeşitliliğinin, çiçeklerin çeşitliliğinden farkı nedir? Hepsi insan, hepsi çiçek değil mi?..
Ölüm karşısında, Doğa susar, Evren susar, Tanrı susar… Her insan elbet bir gün ölecektir. Yanlış olanı, kötü olanı; Doğa’yı, Evren’i ve Allah’ı bile, lânetleyici bir suskunluğa sokanı, savaşlardaki, cinayetlerdeki, kıyımlardaki ve katliamlardaki haksız ölümlerdir. İnsan, yakarak, yıkarak ve öldürerek haksızlık ediyor!.. Oysa, yaşamaktan ve yaşatmaktan daha güzel ne var?..
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta