Yaşamak ve Ölmek üstüne konuşmalar

Sen uzun yol savaşçısı, işte karmakarışık
Saçların vapur dumanları gibi kırçıl
bakışların işte şimdiye kadar
görmediğim ışımalarla bir kara bir ela

Tutup ellerinden seni daha şefkatli iklimlere
taşımak istiyorum
Oturmanı anaç toprağa saygıyla,
Alev rengi atlara koşulu altın arabasına Apollo’nun
binişini gizli tapınağına doğru umudun
yavaş yavaş silinerek
bulutlarda yitişini seyretmek istiyorum
Biliyorum,
bilmiyorsun
Yaşamak aşmaktır cüce tutkularını gündeliğin
Soyunmak bukağısından tekdüzeliğin
Doruğa ulaşmak, eteklerde koyup sıradanı
Bir isyan, sonsuza doğrultmuş silahını
Bir akış, sessiz akan nehirler gibi kemiren yatağını
hiçe sayarak zamanı

Bil ki değilidir, hiç değildir yaşamak
yalnızca solumak,
dolaştırmak gövdede kanı

Ölümse ayrı fasıl
Kol geziyor soluğu arka sokaklarında ruhumuzun
Soylu ve aykırı inceliklerle donanmış
Kanatlı bir öfke, alnına konmuştu bir akşamüstü oğlumuzun

İnan bana sevdiğim
Bir barış güvercini de ölebilir sırasında
İkindi namazında ya da
bir sabah tan atarken ufukta
gün ortasında
öğleyemeği için kurulmuş olabilir sofralar

Ak telekleri saçılır ayaklarımıza
Hıçkırıklar çözülür ipek kanatlarından
ve birdenbire nasılsa
öbür kuşlardan kalmaz hiç farkı