Yaşamak Üzerine Bir Yazı

Hayat ağırlaştıkça yüreğimize ekledikleri de o kadar çoğalıyor. Bir umut diyerek tutunduğumuz bir çok dalın aslında hiç de göründüğü kadar sağlam olmadığını, destek aradığımız da çaresiz kaldığımızda anlıyoruz. Yaşamak ağır yük taşımak için nasıl bir yöntem denemeli o herkes için değişiyor.
Kimi zaman güldüren hayat çoğu zamanla ağlatıyor insanları. Mutlulukları yaşamak….
Zaman su niyetine akıp gidiyor. Ama iş acılara geldi mi sanki inat etmiş gibi öylece donup kalıyor. İçimizi her gün kemirerek canımızı daha çok acıtıyor. Kimi zaman sevdiklerimizi alıyor bizden, kimi zaman ümitlerimizi yok sayıp hayallerimizi yıkıyor. Kim bilir kaç kişinin hayalleri bu rüzgârlarla savruldu ve hala savurmakta.
Sabır denen ilaçta ender bulunuyor yaşam eczanesinde. her şey çözülür diyenlere inat her şey sanki tersine dönüyor. Bumerang gibi. Fırlattığımız acılar bize yıllar sonra geri dönüyor ilave edilmiş acılarla. Hayat kavgası denilen bu hayatta herkes kendine yaşamak için pay almaya çalışıyor. Yaş, dil, din,ırk önemli değil. Nefes almak yeterli. Yaşam denen kelime beş harfli olsada muhteviyatı çok derin sonsuz bi okyanus gibi.
Çözdüm ben hayatı diyen daha çıkmamıştır büyük bir ihtimal yakın bir gelecekte de çıkmayacak. Görünen bu. Tünelin sonuna gelip az da olsa ışık gösterse….
Hayatta daha çok uğraşacağımızı tekrar tekrar anlatıyor bize hayat.
Mutlu görünen insanlar var diyeceksiniz ama içlerinde taşıdığı keder kadar mutlu olduğunu anlayamazsınız. Ta ki sizi gönlüne kabul edip yer verinceye kadar. Karşıdan görünen hiçbir şey doğru değildir aslında.
Milyonlarca insanın sayısız maske takarlar hayatta. Duruma ve yere göre değişen hiç kimsenin görmediği maskeler. Amaç yüreğindeki özelleri göstermemektir aslında. Bir toplantıda mesela, “ nasılsınız nerelerdeydiniz özlettiniz” gibi kelimeler çokça geçer ama içlerinden geçenle uyuşmaz hiç biri.
Hayat değiştikçe insanlarda değişmekte. Değişmeyen tek şey değişimdir lafı bu noktada ne kadar doğru geliyor insana. İstesekte istemesekte değişiyoruz. Kural bu. Hayatın bize sunduğu şartlardan biri.
Öyle bir düzen kurmuş ki sevmediklerimizi bile sevmeye zorlamış, sevdiklerimizi zaten seviyoruz ya.
Nasıl bir denklemse bu hiçbir profesör çözemiyor. Doktorlar hastalıklara çare buldular da hayatın dnasını çözemediler hala.
Böyle gelmiş böyle geçer diyoruz hayat işte
Belki de öyle ………………
29,10,2006-