Yaşamak Üzerine Şiiri - Orhan Bektaş

sabahın bütün ışıkları söndürüyor
geceden üstümüzde yanan kandilleri
yeniden başlıyoruz biriktirmeye
kederli bir akşam üstünün
içimize düşüreceği özlemleri...
bu kısır döngü nedendir
neden yalnızlaşıyor ruhlarımız
ormandan ayrı kalmış ağaçlar gibi
rüzgar kırıyor dallarımızı.
.....denize vurmuşuz kendimizi
ciğerlerimiz yosun tutmuş
dilimizde tuzlu yaralar
içimizden geçiyor acımtırak zamanlar
yelkenlerimizde güneş yanığı izler
ah limanlar ne kadar uzak duruyor
martılar kafatasımızda dans ederken...
... çölü bilir mi sin?
geceleri taşları kıran bir ayazı vardır
sanırsın sıcağı hiç olmayacak
oysa gün ortasında yanarken beynin
nasılda ararsın bir damla suyu
keşke içimde kalsaydı biraz serinlik
ya da o yeşil vahadan hiç çıkmasaydın
......
işte yaşamdır bu
içimiz dışımız yalnızlık
ne duyduğun ,ne söylediğin yalan
gerçeği aramaktır
yazılanların dışında...

Orhan BEKTAŞ
04/10/2011