Yaşamak Uğruna Şiiri - Recep Deliduman

Yaşamak Uğruna

Anlatamıyorum sana düşüncelerimi,
Dökemiyorum kağıda bir türlü.
Haykıramıyorum nedense sevgimi,
Ve söyleyemiyorum seni sevdiğimi.

Seni düşündüğümde yaban gülleri geliyor aklıma,
Dikenler içinde kalıyor birden çiçekler
Bir yaprak tanesi masumca dalından düşüyor
Bir serçe karlar içinde yem arıyor YAŞAMAK UĞRUNA.

Menekşe zoraki gülümsüyor, sümbül zorla açıyor
Seni düşündüğümde içimdeki bülbül kafesten ötüyor
Sabah yeisli bir karamsarlık getiriyor üzerime
Ve mezarları düşünüyorum, ardından mahkûmları
Birden sen geliyorsun aklıma
Sonra düşünüyorum yoklukları

Seni içimden atamıyorum, bir kenara fırlatamıyorum
Kanıma öyle işlemişsin ki, inkar bile edemiyorum
Ve yine seni düşündüğümde İstanbul’u terk ediyor
Yeni bir hayat kuruyorum sensizliğin üzerine

Bir kızım oluyor, ona senin adını veriyorum
Her sabah kırlara seni toplamak için gidiyor
Pınarlardan su yerine seni içiyorum.
Sana isyan edercesine delice dağlara koşuyor
Ve yine düşlerimin en güzel yerinde uyanıyorum
Bir bardak suyu ise zoraki içiyorum, YAŞAMAK UĞRUNA