Yaşamak Tutkusu Şiiri - Selim Erdoğan

İki mavi arasında ince, keskin çizgide,
Direnen bir sevdadır yaşamak.
Guruba karşı içilen çay;
Bir kâinat ikramıdır.
Tutkunun gölgesi ruha düştüğünde,
Koşan adımlarıyla utku inancının,
Sevişen bir kavgadır yaşamak.

Toprak nasıl saklıyorsa tohumları,
O biçimde yeşertmek, sonsuzu belirli sürelerden
İnsan nasıl tek başına bir boşluksa,
Öylece sarmak, sevgiyle cümle varlığı.
Işıklı ve aydınlık yolda,
Mukaddes, mütevekkil,
Vahdet gönüllü bir kutsaldır yaşamak