Yeryüzü tüm kinini çıkarıyor bizden
Her gün yeni bir felaketle sınanıyoruz
İnsanlar çekinmiyor artık ölmekten
Yaşamak tuhaf olmuş asıl ülkemde
Gıcır gıcır acılar kazıyorum detaylarına
Nitelemek için kullandığım sıfatları unutuyorum
Sadece kötülüyorum toprağımı
Elden gelmiyor güzel şeyler söyleyebilmek
Yediden yetmişe , yedi sülaleniz akıllanmayacak
Ölmekten çekinmiyorsunuz
Yanlış sorulara yanlış cevaplar almakla meşgulsünüz
Toprağım o yüzden ötekileşti
Yeşermeyi unuttu kurumaya yüz tutarak.
Benim gibiler ne yapar bilmiyorum
Bizler sizin gibi parmakla kimseyi gösteremeyiz sizden başka
Mesela sizin vicdanlarınız çalınmış gece vakti hemde yatak odalarınızdan.
Sizin sayenizde oldu aleve vermem tüm vicdanımı
İnsanlık kırıntıları süpürmem zihnimden
Ama hala kabullenemedim ülkemin insanlarını
Onlar çekinmiyor ölmekten
Yaşamak tuhaf olmuş asıl ülkemde.
Kayıt Tarihi : 11.2.2020 10:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Efe Can Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/11/yasamak-tuhaf-olmus-ulkemde.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!