Yaşamak Ta Nasıl Şiiri - Şair İlcan62

Yıl bin dokuz yüz yetmiş altı temmuzu
Gelivermişim dünyaya
Ve yaşamla mücadelem başlıyor.
Önce nefes almakta zorlanıyorum
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum
Sanki kıyamet kopuyor..
Sonraları acıkmaya başlıyorum
Bakıyorum ağlamayana meme yok
Ve bende ağlamaya başlıyorum.
Zaman ilerledikçe büyüyorum
Okul hayatım başlıyor
Okuyupta ilerde adam olabilmek için
Nasıl olacaksa. Zor iş…
Yaş ilerledikçe, yaşam zorlaştıkça
Eldeki mesleklerde çoğalmaya başladı.
Boyacılık,simitçilik,çaycılık,hamallık….
Yükler giderek artmaya başlıyor…
Taşınmaz oluyor artık bu bedende.
Geldide geçti ömür, bişey anlamadan
Tutamadan bir yarin elini…
O sıcaklığı yaşamadan tükeniyor.
Önceleri sadece geceler soğuk oluyordu
Oysa şimdi:
Gündüzlerde soğuk olmaya başladı…
Derken karlar düştü saçlara, beyazladı
Beden dik duramaz oldu, büküldü
Gözler görmez oldu, ağırlaştı göz kapakları
Gidemez oldu ayaklar, yerinde saydı.
Bir ömür dü işte geldi geçti
Doğarken kucaktaydık,
Yaşarken iskemlede,
Ve şimdide kefenler içinde
Kara toprağa doğru yolculuk var.
Artık ne ana kucağı,
Ne de hayat kucağı
Beni tek anlayan kara toprağın kucağındayım…