Yaşadıkça anlıyoruz yaşadığımızı
Dudaklarımıza değen suyu tattıkça
Yağmur ıslattıkça, ateş yaktıkça
Anlıyoruz yaşadığımızı,
Yaşadıkça...
Elin ekmek tuttuğu günden başlar,
Dünyaya ilk geliş.
Yaşanır yaşanır da bir altın çağ içinde
Bilinmez yaşamın değeri.
Şimdi geriye dönülmez bir çağın eşiğinde
Bulutlardan sıyrılacak güneş düşünülür.
Kül renkli bulutların yağdıracağı yağmur,
Kopacak kızılca kıyamet
Bir an unutulur.
Sonu gelmez kavgaların yitiremediği
Aşk gibi, barış gibi, hürriyet gibi
bir şey var insan kalbinde yaşayan
Seller ayıramaz kökleri ağaçtan
Yaşadıkça yaşamayı sever insan...
Kayıt Tarihi : 19.1.2003 21:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!