Yaşamak seninle güzel Şiiri - Oktay Çekal

Yaşamak seninle güzel…

Sokakta yürüyorum, gök buluta dönmüş.
Damlıyor yağmur, çiseleyip yağıyor işte.
Adımlarım taşıyor tenimi, ruhumda hüzün var.
Aslında hep benlesin, öyle bir şeysin ki;
Ama yine de yoksun,
Tenim öksüz nefesim gurbet.
Seni düşünüyorum, huzurumun emaneti,
Varlığımın ışığı, mutluluğumun gökkuşağı…
Seni düşünüyorum, yanımda olsan;
Hayat tavan yapardı, nefes nefese kalırdı.
Zaman aksa da yetişemezdi bize,
Kadranında sütliman bir deniz gibi durulmuş,
Kurulmamış bir saat olurdu.
Gözlerimiz bir orman, yüreğimiz yediveren bir gül,
Duygularımız özgürlüğün en tepesinde, bir uçurtma…
Tutamazdı dertler sıkıntılar o an,
Seyretmekle yetinirdi çaresizliğini gizlercesine.
Yanımda olsan ne mi olurdu?
Yeniden doğmak nedir, bilir misin yüreğim?
Güneşin ilk ışıklarına dokunmak, ilk kez üstelik…
Bir koyun kumunda, sarmaş dolaş duygulara karışmak,
Ruhun saklı arzularını dışarıya akıtmak, nehir gibi…
Baktığında dibini görmek sevginin ve yaşamak,
Sen benim ruhumun simetrik yanısın,
Tenimin azgın kadını…
Yokluğunun en fit yükseklerinden düştüğümsün.
Ve sensizlik kayalarına çarpar dağılırım çoğu zaman.
Beni yine senin varlığının gücü toplar,
Sen benim bir ömür beklediğim,
Emeklilik ikramiyensin, kalan ömrümsün.
O mutlu günlerimin tanığı, umudumun bastonsun
Yaşlılığıma nefessin, yalnızlığıma can dost.
Kadınsın erkekliğime,
Her şey demek seni tarif etmektir…
Benim her şeyimsin, hayata dair.
Hayat seninle var olsun, yaşamak seninle güzel….

Oktay ÇEKAL
14.11.2014-22.49