Beynimde zincirleme bir kaos ve bütün umutsuzluk arabalarını uçuruma sürüyorum.
Kaldırımsız yollarda, yol kavgası yapıyorum kesiştiğim hecelerle.
İzinsiz giriyorum soytarılar karargâhına...
Ne varsa, döküyorum ağza alınacak, alınmayacak cümleleri mısralara.
Yurtsuz olmayı seviyorum, aidiyetsiz duygularda.
Yaşamak savaşı; yalansız, orda, burda, şurda...
Ve kusursuz bir çocuk gülüşüne konmayı düşlüyorum;
Hani gülünce, yanaklarının zirvesine güneş konan, çillerinde ışık saçan,
Korkusuz, savaşsız, kimliksiz; hiç bir yere ve her yere ait olan, olmayan çocuk gülüşüne....
Süheyla Güney Avcı
Kayıt Tarihi : 18.12.2018 11:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Süheyla Güney Avcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/18/yasamak-savasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!