Yaşamak sadece onların hakkıdır

kavak kargalarını seviyorum ve her sabah
tepelerinde bir atmaca ďönerken
saldırıya geçiyorlar suların yukarısinda
güneş gezintiye çıkmamışken
kızıl renkli kamışlarda
ve pınar başının tepeleri arasında
zıplarken alabalıklar pervanelere
ve uyurlarken insanlar
atarak zafer naralarını
yavrularına dönüyorlar

hiç biriniz bilmezsiniz bir kayanın ucundan
sallanan oltanın misina ıslığını
suya dokunuşunu
aşktan ve kadından daha güzeldir
daha vahşidir üstelik bir solucanın suda kıvrılışı parmakta bıraktığı kokusu
bana kalırsa sizinki yüzeyde yaşayan aşk

yine de senden kaçış yok
yanımdaki boş koltuğa kendisini nasıl bıraktıysa
makyajsız kadın ve nasıl yanaştırdıysa
dolgun kalçalarını kalçalarıma
ve nasıl büzülmeme sebep olduysa
hatta hiç istifini bile bozmadıysa
ve sanki der gibiydi kırk yıllık erkeğimsin
neden ķaçıyorsun neden korkuyorsun
sen ki gecelerin adamısın sen ki benimsin
aptal olma
böyle bir konuşma olmamıştı aslında

Kurtuluş durağında yapayalnızdım
akşam çökmüştü kucağıma
kavak kargaları dönüyorlardı yavrularına
bense dönmüyordum koptuğuma
gaz veriyorlardı yunuslar
görev bilinci içinde
çek kenara diyorlardı yemek sepetçisine
gence bir ton tekme tokat giriyorlardı
anası babası elbette karga değildi
genç de yavruları değildi
kimi dayak peşinde
kimi ekmek derdindeydi

duydun mu koca Cumhuriyet
seninle yaşamak pek keyifliydi
geçtim karşı kaldırıma
baba bir karga gibi
ellerine su döktüm
duydun mu ulaşılmaz Cumhuriyet
döktüğün kanı temizledi genç
ve gülümsedi Ahmet Kaya gibi
Kurtuluş da bir linç girişimi vardı akşam
gel koca Cumhuriyet gel koca Demokrasi
davullarla zurnalarla bayramlarla
hizaya sok gençleri halaylarla sopalarla

hey kızıl atmaca....