Yaşamak Nisan Tutulmasıydı

Bıraktım, hüzünler uykuya dalsınlar
Onlar da benim gibi çok yoruldular
Gidip gidip yarayı söküp durmak
Üstündeki çiçekleri koparıp atmak

Yarayı kurcalayıp durmak
Kendi üstüne toprak atmak
Sanki, sıradağlar indi üstüme
Bir akşam dönüşü öldüğümde

Yaraya kazma vurup durmak
Yaşadığın evi mezar yapmak
Gözyaşım kezzap olup döküldü
Günler ve yıllar bir gecede öldü

Ya çıkacaktım bu zamandan
Ya da çürüyecektim bu vahdan
Bu acı bir orduydu kapımda
Kararlılığım zırhımdı bana

Az ötede içimi bekleyen ay vardı
Güneşli yağmurlar başlamıştı
Aylardan nisandı bir hayat vardı
İlk olarak bana bir ağaç sarıldı...

Kabuklarını kırmak da bir dökülmek aslında;
Zorlu bir savaştı yaşamaya başlamak...

Ömür tek görüş günüydü; hüznün kapısında bekletildik...