Hayattır bazen bizi içine çeken.
Bazen de yaşamaktan uzaklaştıran hayattır neden.
Bir gün karlı dağların beyazı büyüler.
Bir gün aynı beyazdır hüzünlendiren.
Yalnızlıktır bazen kalabalıktan kurtaran.
Aynı yalnızlıktır sıkıntıdan bunaltan.
Sevgidir yeşili,kuşu,hayvanı sevmek.
Her gün bunlar neden oluyor sofrada yemek.
Yokuştur zorlukları öğrenmek için neden.
İstemez bazen de bu yorgun beden.
Küçük şeylerdir insanı mutlu eden.
Göz doymaz bu koca dünyada neden.
İnsandır bir çiçekte mutluluk arayan.
İnsandır çiçeklerle dünyayı paylaştığını anlamayan.
Sararmış yapraktır hüzne boğan.
Hüzündür aynı sarıda mutluluk arayan.
Hayatı yaşamak gerek sadece yaşamak değil.
Sadece yemek,içmek,yatmak bu hayat değil.
Topluma saygı gerek toplumda yaşadığın için.
Kurallar uyulmayacaksa bu kanunlar niçin.
Kayıt Tarihi : 26.1.2008 15:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!