Geceler içimi kemirse de sessiz,
Karanlık ne kadar büyürse büyüsün,
Bir yerlerde uyanır yine bir ışık,
Bir çocuk gülümser, dünya yeniden başlar.
Sordum kendime:
“Yaşamak mı, ölmek mi daha kolay?”
Kolay olan nedir ki zaten?
Ama zoru seçenlerdir dünyayı taşıyan.
Yıkıldım mı? Evet.
Unutuldum mu? Çok kez.
Ama her defasında bir kıvılcım,
İçimde yeniden tutuşturdu beni.
Yaşamak,
Sadece nefes almak değil —
Direnmek, beklemek,
Ve bazen gözyaşına rağmen gülümsemek.
Ölmek kolay, evet,
Ama umutla yaşamak:
İşte o, bir zaferdir sessizce kazanılan,
Ve ben her sabah yeniden seçiyorum hayatı.
Kayıt Tarihi : 4.8.2025 22:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!