Sen şimdi yaşamak mı diyorsun buna?
İki elim iki taş altında,
Bir pabuca girip kalmış iki ayağım.
Her an uçacak, koşacak
Ve bir şeylere kavuşacak
Gibiyim.
Yüreğimde zorlu ivedilikler
Ve ruhumu demirden kerpetenlerle sıkan eller.
Farkı kalmamış birbirinden gecemle gündüzümün,
Senden sanki bir şey mi kalmış geriye
Görüp göreceği
Gözümün?
Kolay mı tuzun tadını alamamak,
Bir zalim kış altında titrememek kolay mı?
Kolay mı baş koyamamak
Kuştüyü yastıklara?
Kolay mı her keresinde umujtların kalıp durması
Bir başka bahara?
Sen şimdi buna yaşamak mı diyorsun,
Alıp götürmüşken akılsız başımı seninle,
Benimle bırakmışken bir yaralı bedenimi?
Götürdüğün aklım olsa; gam değil,
her şeyimi seninle götürdün birlik
Eli-ayağı tutmaz bir bedenimden öte.
Karanlıkları aralıyorum sabahlara kadar
Bitip tükenmeyen kapkara perdelerce,
Şimdi sen buna yaşamak mı diyorsun,
Ben seni aranıp dururken
Günlerce?
(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 9-10/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 8.12.2004 21:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!