Yaşamak kırılmaktır Şiiri - Aydın Aktay

1-
İçrek bir yenilgi büyütüyor şehvetimizi
dalarken solgun dudaklarımızla ölgün ağızlara
gölgelerin hüznü süzülüyor sonra saçlarımıza
bir salyalık son bir nefes bırakıp
gönlümüze keşkelerin hayıflığını düşürüyorlar.

İşte! Bu hep böyle oluyor
bir pişmanlık arkana baktığında hayat
bir kırıklık başlı başına yaşamak
Oysa, Süveyka'nın sarışın günlerinden kalma
dokunaklı kelimeler,
şehrin bulvarlarına
kokuşmuş birer ceset olarak dikiliyor.
Neondur şimdi, ışıklarla bezelidir soyluluk
bir solukluk hüzün bırakıyor kaldırımlarda.
Kalsa ah, o keşkelerin hayfı bununla keşke...
Ne tuhaf kelime, dizelere imge, şiire dizedir hayıflanmalar.

2-

Şimdi kaç atlı geçmişti kimbilir
kuşanıp kılıçlarını, kusarak öfkelerini
bıkmadan saldıran ileriye doğru,
bakmadan arkalarına,
Yedi elden gelerek kaçı düşerdi kimbilir,
kaçı dökülürdü hayallerinden.

3-
Salacaklar buralardan sallayacaklar beni,
Dağlanacak değil buna yürekler,
gözyaşları da akmayacak belki...
Umudun bir çocuğun ağzında çiğnendiğini görerek öleceğim.
Bir seher vakti ölülerle seçenekler hususunda tartışıp
belkilerden kurtulacağım, belki?
Yine de güzel diyecekler bana,
söylediğim şarkıya, tutunduğum duaya,
çıktığım kıza, yazdığım şiire de...
Yaşamak arkana bakmaksa eğer,
bir kırıklıktır ardındaki görünüş:
Yaşamak kırılmaktır.