Yaşamak istiyorum Şiiri - Orhan Özçelik

Ben filistinli değilim,
Ama bir babanın kucağında,
Üzerinde elbiseleri yırtılmış,
Yerine kandan elbiselerini giyinmiş,
Minik bir kız çocuğu,
Ben filistinli değilim,insanım insan.

Ben aydın değilim,
Bir otel yanıyor alev alev.
İçinde diri diri yananların yandığı otel.
Kurtuluşun,çarenin,nefesın olmadığı,
Kaçış yollarının kapandığı,kaçılamadığı,
Yanan canların can olduğu yerde,insanım insan.

Sivil toplum örgütleri,insan hakları,
Birleşmiş milletler örgütü,bilmem ne kurtarma gönüllüleri.
Unesco ve yan kuruluşlarının da yan kuruluşları.
Başka aklıma gelmeyen hangi toplum sorumlusu varsa,
Bunların sayın başkanları,artık ne zaman dur diyeceksiniz,
Ne zaman bu dünnyayı yaşanır hale getireceksiniz.

Ben yaşarken gördüğüm,
Her vahşetin bir kopyası beynimde.
Her anlamsız kavganın mahkemesi hep düşümcemde.
Nedenlerine bir türlü cevabın olmadığı,
Kan kokusunun hiç bir zaman kaybolmadığı,
Bir dünya üzerinde yaşıyorum,insanım insan.

Hani eskiden çağlar vardı,
Kapanırdı,veya gerilerde kalırdı,unutulurdu.
Artık bu çağ da kapansın istiyorum,
Kapansın zalim zorba çağları diyorum.
Yeni kuralım dünyamızı,yeniden başlayalım.
Ben kavgasız,kandan elbisesiz,yangınsız bir dünyada,
İnsanca yaşamak istiyorum,insanım insan.