Bir gun bir dostumu andim icimden
Oylesine ve suursuzca nasil sevdigime
Hayret ederek hic unutmak isdemedigim
Bir gunu hatirlatti bana sebebsizce
Kelime itibari ile belki anlatilmasi guc
Lakin duygu bazinda yasanilmasi
Mukemmel bir dostluk zamani yasatmisdi
Taa ki bir sonbahar aksaminda
Dagl’ara taslara haykirircasina dua edene kadar
O gun yarabbi anla beni ve duy beni
Asik oldum bil ve soyle bana
Bu ask sadece banami ayit olacak
Yoksa kem gozler icin bir guzelmi olacak
Yer gok belki hic olmadigi kadar merhametle
Bahar yeli estiriverdi ruhlarimizda
Anlamimizi isdedi sebebsizce isdedigin oldu diye
Yaratilmisligin her zerresine akil erdiremeyen
Insan oglu nasiplerinin kiymetini kaybedince
Anliyor ve kaybettikce isyankar olmayi tercih ediyor
Sebeblerinin cok olduguna inanan insan oglu
Aslinda sebebsizde yasamayi ogrenemedi
Cunku ve lakin ile kurulan butun cumlerin
Sonunda bir soru daha bir cevap daha diye
Hep kafalarinda mesguliyet belirttiler
Ve aslilarini unutup yuzyillardir kendini arayan
Nesil olma yolunda basari ile bu zamana kadar
Gelmislerdir,gelinen bu noktada artik hersey
Dinden ayri bir kulture sahip yasam tarzi benimsendi
Iste onlardan bir tanesi de belki yaratilmisin gayesini
Unutmus oz veriligini kaybetmis ne aradigini bilmeyen
Acizane ve vefasiz rolunu ustlenmis arkadasim olan
Nefsimi takdim edeyim size o benim yaratilis gayem
Ve yasayis sebebim olan imtihan yoldasim,iste
Ona aldandigim bir gun icimden sebebsizce haykirdim
Dunya askimi ve gostermesini isdedim dunyanin sirlarini
Oda bana en guzel sirri gosterdi,yasamak isdemekdir
Kayıt Tarihi : 18.5.2006 20:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!