İlk suçu bin dokuz yüz seksenlerde işledim
küçüktüm ama açlığı iyi bilirdim
topraktı annem babam çok uzaktaydı
öksüzdüm doğru yolu gösterenim olmadı
evsizdim banklarda geçerdi gecelerim
açlığa tütün gibi çekerdi nefesim
söz bilmez şeytana doğru uzandı ellerim
hepsi yalan ben yaşamak için suç işledim
kırdılar kalemimi ipten döndüm
temyiz iyi hal derken on beşi bitirdim
ne hakim ne savcı nede uğruna dövüştüğüm
suçlamaya hakkı yok ben yaşamak istedim
1993
Yıldırım KırlılarKayıt Tarihi : 8.6.2015 16:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!