Yaşamak İçin Ölmek Gerek

Kınalı kuzular,benekli oğlaklar,
Zıpır koşuşmalardaydı,
Ovaların yeşil denizinde,
İlkokul çağında çocuk çobanlar…

“Devlet baba” buyurmuştu;
Köyü Boşaltacaksınız! ! !
Kamyonet arkası yolculuklar,
Son durak,varoşlarda naylon çadırlar…

Çocuk çoban şaşkın,
Duvar dibi ağlamalarının,
Bedbaht, acılı kaçışlarında,
Hayalleri yorgun hatıralar firarda…

Anaya kızgın,
Soruyor nefessiz; Neden?
“Bilinmeyen bir dil’in”
İnsanı oldun,bana o dilde ses verdin…

Anasını daha bir sever oldu zamanla,
Çöplüklerin tam ortasında,
Kavgayı tanıyıp yaşamak isyanında,
Suçu yoktu,seçimi yoktu cefakar Ana’nın…

Kifayetsiz akılların ortasında,
Tecavüz mağduru Demokrasi için,
Yaşamak gerek,ölmek gerek,
Yaşamak uğruna, bazen, ölmek gerek…

Özgürce sıcağına yatabilmek yaşamın,
Anıları bir notada çağırabilmek için,
Bütün kapılar kapandığında,
Ölüme yatmak gerek,
Yaşamak için Ölmekmi gerek…

3.Kasım.2012-Kartal