Yaşamak İçin En Güzel Yer

Boğazsız İstanbul
İstanbulsuz Boğaz
Düşünülemez
O kadar ki
Boğaz’ı çıkar aradan
Alelade bir şehir kalır geriye
Dahası
Boğaz’dan bir şekilde geçmek
Bir süreliğine de olsa
Bir İstanbul türküsünün içinde
Yaşamak demek

Önce
Kadifeden kesesi
Kahveden gelir sesi
Oturmuş ,kumar bile oynasa
Kendisi benim ciğerimin köşesi

Sonra
Ada sahillerinde bekliyorum
Her zaman yollarını gözlüyorum
Seni senden güzelim istiyorum
Beni şad et Şadiye başın için

Daha sonra
Üsküdar’a gider iken
Aldı da bir yağmur
Kâtibimin setresi uzun eteği çamur
Kâtip uykudan uyanmış gözleri mahmur
Kâtip benim ,ben kâtibin el ne karışır?
Kâtibime kolalı da gömlek ne güzel yaraşır

En sonra
Boğaz biter
Türküler susar
İstanbul biter
Geriye kalan
Hayat bir yalan