Katlanmak bize zor gelir be küçüğüm,
Kaldıramayız bu tonlarca ağırlıktaki dünyayı.
Gitmek mi zor,kalmak mı artık,
Düşünmek için bile çok geç………
.
Bizi bu acılar yıkar artık küçüğüm,
Taşımak imkansızlığın en sonu.
Kurtuluşa bir adım var sadece
O adımı,
Atmak mı zor,atmamak mı,
Düşünmek için bile çok geç……….
Yılların izlerini taşıyoruz yüzlerimizde
Mimiklerimiz kalmamış artık,
Ne susarken,ne acı çekerken,
Gülmek mi zor,ağlamak mı artık
Düşünmek için bile çok geç……
Hadi kalk gidelim artık,
Yürü be küçüğüm korkmadan,
Son bir adım kaldı yokluğumuza,
Yaşamak mı zor,ölmek mi artık
Düşünmek için bile çok geç………
23.02.06
Pınar KoçKayıt Tarihi : 24.2.2006 09:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ardımızda kalanlar mı , önümüzde olanlar mı??
hiç bir şey geç kalınmamış , olunmamış olanlardır...
şairin şiirine tebriklerimle...
Tutunmak mı siyah yaşanmışlıklara, fırtınalarda
Yoksa boğulmayı göze alarak
Kapıp koyuvermek mi kendini
Mavi umutlara
Şiirin bile umut aşılasın her şeye rağmen.
Anlatımın güzel.
Kutlarım
Unutmayınız, dünyayı değiştiren insanlar küçük yaşta olanlar değildi.. Gençler hiç değildi. Belki içlerinde genç olanları vardı ama, değiştirenlerin geneli, tecrübelerinden ders almış, ileriye umutla bakmış, karamsarlık yerine umudu ve mutluluğu keşfetmiş insanlardı...
O nedenle, yay gibi geriye (içimize) gerilip, ok gibi ileriye fırlamayı düşünürsek, önce gerilmeyi, sonra fırlamayı bulur ve biliriz. O zaman, büyük bir hızla ileriye doğru giderken, yaşamanın, yaşamın felsefesiyle uğraşmak yerine, yaşar ve etrafımıza umudu, mutluluğu taşırız. Diye düşünüyorum.
Saygılar efendim...
TÜM YORUMLAR (7)