Ateşin tutuştuğu yerden başlamıştı ötelerin hasreti.
Boyunduruğumuz altında tutamazdık hayatı.
Yine de yaşamı surlarla korumuştuk, niyedir bilmediğimiz düşmandan.
Bir parça umutla örmüştük duygularımızın mevzilerini.
Savunmamız insana karşıydı, silahı sivri dil olan.
Zaferi düşüncelerle kazanacağımıza inanarak, ince ince nakşetmiştik fikirleri yüreğimize.
Ölüm yoktu literatürümüzde.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta