Yaşamak İçin Şiiri - Turgut Hangül

Ateşin tutuştuğu yerden başlamıştı ötelerin hasreti.
Boyunduruğumuz altında tutamazdık hayatı.
Yine de yaşamı surlarla korumuştuk, niyedir bilmediğimiz düşmandan.
Bir parça umutla örmüştük duygularımızın mevzilerini.
Savunmamız insana karşıydı, silahı sivri dil olan.
Zaferi düşüncelerle kazanacağımıza inanarak, ince ince nakşetmiştik fikirleri yüreğimize.
Ölüm yoktu literatürümüzde.
Biz vardık ve hep biz olacaktık.
Rüzgar bizdik, yağmur biz ve bizdik ölüm, yokeden biz.
Grinin özü bizden gelirdi, kan bizden.
Hüznü biz yayardık dünya’ya, küfrü biz.
Biz ebedin azılı düşmanı, sonsuzluğu arardık bedenlerde.
Barbarlığın mabedleri insanlığın içine kazınmıştı, her göz farklı görse de her yürek aynı acıyı işitirdi.
Barış için öldürmek, öldürmek için Barış’ın olmadığı bir dünya gerekliydi.
Savaşımız barış içindi kuşkusuz, ölenler zayiat, öldürenler kahraman...