Yaşamak Hep Böyledir

Gün ağarınca güvercin çırpınışında dizge sesler.
Sözler ummanda açılmış yelken.
Dizeler asumanda yıldız yıldız gezerken.
Gülüşler bahçemizde açılmış kızıl gül.
Nefesler Boğaz'da aşiyan dalga sesi bize.
Göze aşina yabancılar seyreder alemi.
Alem dediğin bir garip ademoğlu değil mi?
Her seher öten bülbül her sabah açmayı bekler gül.
Goncalanmis hüzne hayran değil mi?
Değme grup vaktinden çalınan keyif
Herhangi bir renkte dem vuran serzeniş
Hangi toprakta yalnız açar meneviş.
Menevişler toprağa,toprak heyecana revan değil mi
En son dudak büküp hor gördüğünüz o bakış.
Kalbinde her vuruşta damla olan o atış.
Pınarindan geçtiğin nehirde yankı olan o akış.
Damarındaki tatlı huzur değil mi?
Garip kuş misali yaşam.
Yaşamak hep böyledir dercesine.
Gönlümüze dolan sellerce yanış.
Sonbaharda sararan yapraklar gibi.
Yeniden göğerecek yeşiller değil mi?