Yaşamak Güzelse Şiiri - İbrahim Kaçıran

YAŞAMAK GÜZELSE….
Naçar yaşadığım tenhalarda;
Gün karanlığa teslim olduğunda,
El ayak çekildiğinde,
Gri kentin ışıkları bir bir söndüğünde,
Sessizlik gölge gibi çöker yalnızlığıma…
İçimi hüzünlü bir endişe kaplar,
Özü başıma kaldığımda…
Hafızasına teslim olduğum gece de,
Karamatım olur rüzgârın uğultusu,
Ve yağmurun dargın gözyaşları.
Uyutmaz beni heyulalar prangalı düşlerimde.
Bilemedim can Timur; geceler uymak için mi,
Kâbus görmek için mi,
Yoksa rüyalarımı süslemen için mi var?
Gül yüzlü Timur’um;
O ürkütücü ve bedhaht gecenin ardından,
Sen,sen gelince dünyam değişir,
Suskun duvarlarım dillenir,
Yüreğimdeki saklı kelepçeler sökülür.
Kalbimin en güzel yerinde,
Hiç solmayan çiçekler açar.
Rengarenk kelebekler uçuşur içimde,
Yüzündeki tebessüm bayramım,
Zemheri baharım olur….
Can yongam;
Ne kadar kalsan da yanımda,
Kekremsi kokuna doyamadığımsın.
Yanımdayken bile yaramazlıklarına rağmen özlediğim,
Öpmeye kıyamadığımsın.
Ömrümde Tanrının bana bahşettiği,
En büyük armağanımsın..
Gün ışığım;
Sen, sen benden gidince,
Lal geceler efkârım olur.
Karanlığa gömülür yüreğim,
Siyaha boyanmış yarım bir resim,
Tamamlanamamış bir şiir gibi kalırım,
Baktığın ayna da asılı kalır gülüşün,
Tekrar gelinceye kadar onunla yetinirim.
Can Timur’um;
Yolunu gözlerken haftalar uzun olsa da,
Hayatın akışı böyle ise eğer,
Acıları kalbime gömerim,
Gözlerimin feri sönse de,
Yine gelecek gününü beklerim.
Ve yaşamak güzelse, sebebi sensin timur’um
İbrahimKaçıran
02 mart 2024