Yaşamak Direnmektir Şiiri - Nurhan Özgel

Sıcaktı
Evin içinde kaynayan suyun buharı
Haziran gecesinde ağır nem
Televizyonun yeknesak sesi
Kadın ve erkeğin terleyen bedenleri
Şiir yazıyor adam
Ustaca yerleştiriyor kelimeleri

Gecenin içinden hafif bir rüzgar esiyor
Sigarayı yeni bırakmış kadın canı çerez istiyor
Gorki romanlarındaki gibi semaver hiç sönmüyor

Gece uzun ve uyumaya geç gidilecek
Dışarda kedi sesleri
Yarın daha da sıcak olacak şimdiden belli
Yaşam zor ama yine de güzel diye düşünüyor kadın
Adam içkiyi yeni bırakmış
Çaya dadanmış son günlerde

Ağır bir yemekten sonra sessizler evde
Tahammülü kolay sade bir huzur ile
Ara sıra birbirlerine gülümsüyorlar

Bu şehirde inkar edilmez biçimde varlar

Salonda eski küpün hissedilen kokusu
Duvarda Guernica tablosu
Sıvası dökülmüş balkonda kalacak güzel anılar

Kanapenin üstünde ekose battaniye
Yerde tek kişilik eski yatak
Bir yarın bir de ertesi günleri var
Bir süre ayrılacaklar

İşten çıkartmışlar adamı bir hafta olmuş
Kadın da hasta annesine bakmak için ayrılmıştı son işinden
Ancak kalmıştı birkaç günlük paraları
O yüzden kadın annesine adam da sokaklara gidecek bir süre
Ta ki oturacak yeni bir evleri olana kadar
Aralarına oturacak ayrılık acısı

Bu alın yazısı değil kapitalizmin anayasası

Of diyor adam sigarasından derin bir nefes çekip
Sol kaburgası ağrıyor kadının
Sessizce içleniyor
Yarın biraz erken kalkacaklar
Çayı demleyip son kez kahvaltı yapacaklar
Yine adam az kadın biraz daha çok yiyecek
Ama hep ve her zaman
Birbirleri başta olmak üzere
Bir şeyleri olacak sevecek