Yaşamak Denilirse Şiiri - Rıdvan Cankiç

Gözyaşlarının aktığı yere dokundum
Masa benimle konuştu sandım
Ama dokunduğumda sadece hıçkırıklarının sesini duydum
Her gün ağlamışsın, her gün, her gün

Farklı şekillerde, farklı zamanlarda ağlamışsın.
Oturduğun sandalyeyi kullanmaya bile korktum.
Ya seni, hayalini, tekrar kaybedersem diye
Her gün seyrediyordum seni,
Öyle ki, bir gün güldüğün anıları birlikte hatırlarız
Tekrar birlikte güleriz diye.
Öyle ki masadan elimi bile kaldıramıyorum
Elimi tutarak ağladığın için, hayalin kaybolur diye

Sandalye de oturuyorum, yatmıyorum,
Yemiyorum, içmiyorum
Sadece tekrar güleceğin (geleceğin) günü bekleyerek.
Öyle yaşıyorum işte.