Yaşamak Dediğin Şiiri - Fatih Çınar

bazen kendimi
acı çeken insanların yerine koyuyoum
kah felçli olup
tekerlekli sandalyeyle dolaşıyorum
kah kör olup bastona sığınıyorum
bazen umut dağlarımda çiçekler açıyor
ve bazen yangınlar çıkıyor
umutlarımın ağaç olduğu ormanlarda
dedimya
bazen kendimi acı çeken insanların yerine koyuyorum
kah aşık oluyorum mecnun misali
kah yüreğimi dağlıyorum kerem gibi
ama inadına seviyorum
sevdaların acısını sancısını
ve şükredip yaşıyorum alnımın
rengi belli olmayan yazgısını
bazen o insanlar gibi olmak istiyorum
bazenda nefret ediyorum o insanlardan
bazen alnıma bir bıçak gibi saplanıyor yaşamak
ama neylersinki kendinden başka yer yok kaçacak