Senin için yazdığım ilk şiirde;
‘Yaşamak olsan da gel, ölmek olsan da’ demiştim.
Bir ışık seliydi, seninle yaşamak.
Hani ‘yaşamak olsan da gel’ gibi bir şey işte.
Bir aydınlık, bir mutluluk, sonsuz coşkuydu,
Yaşamak buydu...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta