Senin için yazdığım ilk şiirde;
‘Yaşamak olsan da gel, ölmek olsan da’ demiştim.
Bir ışık seliydi, seninle yaşamak.
Hani ‘yaşamak olsan da gel’ gibi bir şey işte.
Bir aydınlık, bir mutluluk, sonsuz coşkuydu,
Yaşamak buydu...
Senden sonra yaşam, zifir karanlığa kesti.
Hani ‘ölmek olsan da gel’ gibi bir şey işte.
Sanki mutluluk, artık ölümde.
Ölüm, bir yıldırım, bir şimşek gibi gelse,
Beni sensizlikten,
Senli sonsuzluğa götürse,
Yaşamak bitse...
Kayıt Tarihi : 25.11.2008 15:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!