Yaşamak Bir Yol Şiiri - Bilal Karaman

Yaşamak Bir Yol İnişli çıkışlı, güllü tikenli Kimine göre düzenli, kimine göre karışık, uzunlu kısalır bir yol Karınca misali geride bıraktığım zamanda Çok sevildiğim de oldu sevdiğim de oldu Ağladığım,  güldüğüm de oldu Kıymetimi bilenler anılarımın içerisindeler, her gün biraz daha yaşlansam da onlar taptazeler Sevginin önüne set çekmediğim ömrümün bu günlerinde şerefine diye başladığım yalnızlığıma kadeh kaldırdığım söyleniyormuş Kalabalık oldum da ne oldu san ki, varsın öyle olsun Yıldızlar kayarken yalnız kaymıyorlar mı? Bir de gökyüzündekilere aşık olduğumu sananlar varmış Bana sormadan fikir yürütenler, deli olduğumu düşünenler, işte onlar bilemezler ki Burnumun direği ne zaman sızlasa Ne zaman çaresizlik aklımı parçalayıp kollarımı bağlasa Ne zaman gözlerim dolup taşsa, gökyüzüne aşık olduğumu anlıyor  mahcup oluyorlarmış Acıların katmerlisi kangren olmuş yaraya etki eder mi? Az kalan hayatta, çok mutluluk umut etmek kanatları tutulmuş kartalın pençelerini parçalanmasına benzemiyor mu? Beklemek Umut etmek Sonra, zamana bırakmak Oysa tek gerçek ölümken boşlukları dolduran avuntu içeriye iş olmaktan başka bir işe yaramıyormuş Damla damla biriktirdiğim sevgi zerrecikleri ruhumda okyanusa dönüşürken Atmalar Ağlatmalar Kapıları çarpmalar İnsan hakikaten çok defa ölüyormuş Günaydın hayat diyeli o kadar çok oldu ki Bir ulemadan duydum birilerinin unuttuğu bir şey daha varmış insan yaşattığını yaşamadan göçemiyormuş... Bilal KARAMAN Öyle işte