Yaşamak ağrısı Şiiri - Behçet Gülenay

dönüyor dünya pürtelaş
tasma kıran kavimler sürüyor iri atlarını
boynuzlarında zulmü büyüterek
savaş yine savaş her yer savaş
hayata saltanat kurmuş engerek düşünceler
namluya sürülür duvar duvara bitişik komşumuz
siyah kargalar havalanır kırılır kanatları turnaların
aşkı gizli karşılayan fesleğen kokulu kızların
daha duvak görmemişken
alınlarında soylu isyanlar büyür

kar içinde yanan bir kar
bütün atlaslar ağlamaklı
evlerden atıp terk ettiğimiz
ölümün unuttuğu yaşlıların yüreğinde
bir mahşer, durmadan kendini bıçaklar
açılır elleri dudakları kıpırdayınca
gece en karanlık yerinden gül açar
hayat bir tek onlardan razıdır bilirim

yaşıyoruz kefaretsiz sürülen sığırlarla hemhal
unuttuk gül açmayı
çoğalıyor helvaya hicret eden insanlar
kalpler puthane gaflet çölleri aşıyor
insan avında yezid
yaramdan damlar hüseyin
yürüyelim -sevgi yürüyelim -adalet
kan ve nefretle kurulan dünyayı bozguna uğratarak

hayatı yoksulluğa doymuş çocuklardan devşirelim
gözlerindeki gecekondulardan öperek
bir tarla olalım bahar kadar münbit
iç içe tohuma dursun insanlar
su nasıl buğdayı yeşiller
güneş büyütürse
öylece büyütelim kardeşliği
toplayıp sıcaklığını güneşin
ısıtalım bir kızın donmuş ayaklarını

ruhlarda vahdet
taş atmasa da gözleri nemli
yasin okuyan kardeşlerimiz vardır
yeryüzü bir seccâde
bakıp fecre doğru
mahfilinde ümitle eğilen lâleler mütevekkil
bir uyanış ki
dudağa değdikçe su kalpte gül yeşerir
toprak uyanır
onarılır yıkık yanlarımız
insan kazanır

bohçala nen kalmışsa
sarı bir umut evcil acılar
yaşamak ağrısı
senden akması beklenilmeyen kan
tutunduğun ışık
ihmal ettiğimiz o kutlu kitap
ki her harfinde bir kalb çarpar
farzet yeryüzü olma görevi sana verildi
kolun yoksa kırılmışsa ayak bileklerin kalbin var
inanan acıyan sevenlerin savunduğu bir dünya olmalıyız
sevmeye gidelim insanları
kurumuş ağaçlardan taze hurma dökülsün
aşk kazanır aşık kaybetse de
bir gün başka doğar güneş

Behçet Gülenay