Yaşamak Adına... Şiiri - Nebih Nafile

YAŞAMAK ADINA

Aaaah ah!
Çocuktuk henüz yıllar önce.
Ne hayallerimiz vardı…
Katıksız,sade ve tertemiz.
Tek odalı evde büyüdük
Kardeşlerim,ben bir de anam,babam.
Yetmedi,köyden gelen dayılarım.
Yağmur gökten süzülerek damlardı,
Kırık kiremitlerin arasından,
Yattığımız yatakların üzerine…
Bir de kedimiz vardı,
Soğuk sabahlarda horlamasına uyandığım.
Büyüdük şimdi.
Horlamasına uyanacağım kedim yok.
Kiremitler betonlaştı,penceremiz de oldu.
Artık yağmur altında anam,
Tahtadan çatma mutfağın içine.
Yumurta pişirmeye gitmiyor
Acılar içinde büyüdük.
Sevinemezdik istediğimiz zaman.
Hele hiç ağlayamazdık.
Sevincimiz de,üzüntümüz de içimize gömülürdü.
Şimdi büyüdük.
Hayallerimiz hâlâ var…
Yaşamak adına.