Yaşamak Şiiri - Ebrar Doğan

Sevgisizlikten yontulmuş küçük tahta kulübelerdeki yaşamlar aşkına!
Biraz da mutsuzluklarınızdan bahisler açalım
Ucu karanlığa giden soluksuz bir maratondur aslında yaşadığınız hayat.
Yol boyu aydın sabahlar görürsünüz, aydın akşamüstü kahveleri.
Bilmiyorsunuz ki!
Esirleşmiş yabancı insanlar ve ruhlarla dolu üzerini örttüğünüz, anılar
Yaşamak,
yüzme bilmeyen bir su kaplumbağasının boğulmak tehlikesi nil nehri boyunca uzanan
Yağmur damlalarından sızan ışıklar sarılar ve sararan insan suratlarına boyalıdır, akşamlar.
Yaşamak, sevda yüklü treni dolu dizgin koşan atların sırtında saniyelerle kaçıranlar,
yaşamak, ölümü bilen insanoğlunun yüzüne biçilen bir simâ, bir aldanış ve bir aldatma tutumu
Yaşamak için,
Takın silahlarınıza süngülerinizi
Yaratılış merakıdır aslen bahşedilen, yaşamak için.
Yaşamak, taaşşuktur.
Avam bir duruş,
ve yalancı bir kucaklama biçimi bedenimizi.
Büyük bir trajedi değildir sahnede çevrilen,
benzetilebilir oysa
Kayıtsızca geçip gider yanımızdan her yeni sene ,
sakit bir ölüm
sakat bir yaşamak arasında.