Yaşamak Şiiri - İsmail Tarım

Yıl 1915, bir durgunluk var havada.
Sözde Millet-i Sadıka, dur durak bilmiyor Doğu Anadolu topraklarında.
Görmek istemiyor artık gözlerim,
Yerde yatanlar; dayım, kardeşim, eniştelerim…
Ne çetinmiş yaşamak!
Ne kadar kolaymış fırsatçıların vaatlerine kanmak.
Ne büyük hüzündür,
Sevinçten sırıttığını sandığın insanların,
Istıraptan kasıldığını öğrenmek.

Beş yüz bin katledilmiş insafsızca,
Bazılarınız ölmüş yollarda;
Nasıl bir tutarsınız holokostla.
Evet bir özür borçluyuz fakat
Size değil ulu ecdadımıza!
Çünkü onca emeğe rağmen getiremedik barışı cihana.
İstiyorum duyurmak sesimi tüm Dünyaya,
Dileğimdir yaşamak bir hassa hissederek olgunca,
Dileğimdir davranmak erdemli, yaşamak savaşsıca!